De in het wapenschild voorkomende figuren worden in de heraldiek “wolfsangels” of “wolfshaken” genoemd. Als wapenfiguur komt deze weerhaak veelvuldig voor als huismerk.

Huismerken zijn mysterieuze tekens, zwart op wit samengesteld uit een combinatie van rechte en schuine lijnen geheimtekens. Deze zijn aangetroffen over heel het Germaans gebied, gebruikt bij:
  • de ondertekening en bekrachtiging van akten en zegels
  • op familiewapens (doorgaans van niet-adellijke geslachten van de vrije boer)
  • aangebracht op huisraad en boerengereedschap

Oorspronkelijk werd het huismerk gekerfd of gebrand, ook wel bij schapen bijvoorbeeld met verf op de wol of op het voorhoofd aangebracht. Vroeger hielden de huismerken verband met de stam (Verhoef) hoeve, van de hoeve, verre hoeve. De toepassing was een algemeen volksgebruik. De oorsprong grijpt terug tot vóór onze jaartelling. Aanvankelijk met een persoonlijk eigendomsmerk van het huis in goed; daarna familietekens als zodanig  (huismerk) soms erfelijk, en vervolgens opgenomen in familiewapens.
Het teken geeft iets aan, een begrip en geen naturalisch beeld als zodanig. Het is voorts een rechtssymbool, aangezien het in het gemeenschapsleven als rechtsgemeenschapteken verankerd is.
Oorspronkelijk was het huismerk een teken van vrije geboorte, een teken van vrijheid en eigen geërfd bezit (van de vrije boer), de stamhoeve. In de wapenkunde thans decoratieve teken een piëteitsvol aandenken aan een lang vervlogen tijd. Vroeger was de wolfshaak een “veemteken”1 door zijn vorm gemakkelijk als een bijl in een boom te hakken ter afschrik van rondtrekkende en stropende huisbenden. De voorbijganger wist dan dat hij moest oppassen, aangezien hij zich in het veemrechtsgebied bevond. De wolfshaak als zodanig heeft ook wel de naam van  “stormhaak”, een werktuig in de middeleeuwen gebruikt bij bestorming van muren, tijdens belegeringen, waaraan touwladders of stormladders bevestigt werden om de vesting te bestormen.
Als jachtgereedschap sloeg men de haak in een boom. De bovenste punt werd in de boom geslagen, de loodrechte stang plat tegen de stam en de onderste punt stak naar voren, waarop men een stuk vlees stak. Wanneer nu de wolf naar het stuk vlees sprong, was de kans groot, dat hij met z’n kaak in de wolfsangel bleef hangen.
Daarom werd dit teken als waarschuwingsteken aangebracht als er gevaar dreigde, zowel door wolven  als voor het veemgerecht2 waarvoor men vreemdelingen wilde waarschuwen
Hierboven is al opgemerkt dat de wolfshaak gebruikt werd als huismerk. Iedere familie had haar eigen merk zoals we zagen. Dat werd van vader op zoon geërfd met dien verstande, dat ter onderscheiding van de verschillende leden kleine veranderingen in het merk werden aangebracht.

1) Veem = Vereniging van mensen (geschiedkundig gezien.)
2) Veemgerecht = Een geheime rechtbank in de middeleeuwen die vonnis velde over zaken zoals diefstal, roof, moord enz. met betrekking tot personen die door hun bezit of invloed door de gewone rechtbanken ontzien werden